Çocuklaşmanın Nedenleri ve Belirtileri
İnfantilizasyon, yetişkinlere çocuk muamelesi yapıldığında gerçekleşir. Bu, örneğin, ebeveynler çocuklarının büyümesine izin vermeyi reddettiklerinde veya yetişkin çocuklar, yaşlı ebeveynlere kendi başlarına karar veremiyorlarmış gibi davrandığında ortaya çıkabilir. Çocuklaştırma aşağılayıcı olabilir ve kişinin zihinsel sağlığını tehlikeye atabilir. Çocuklaşmanın belirtilerini tanımak önemlidir, böylece kendinizde veya başkalarında uygun şekilde caydırabilirsiniz.
Kaynak: pexels.com
İnfantilizasyon Nedir?
Çocuklar büyüdükçe, kritik yaşam becerilerini öğrenmek ve zihinsel ve duygusal olarak olgunlaşmak için rehberliğe ihtiyaç duyar. Ancak, bu olgunlaşma süreci bazı insanlar için gerçekleşmez, muhtemelen yaşamlarındaki otorite figürleri bunu engellediği için. Bu otorite figürleri, konuşmaları ve eylemleri yoluyla, ebeveynliklerini veya gözetimlerini bir çocuğun mevcut olgunluk düzeyine göre ayarlamamayı seçerler. Bunu yapmak, bu çocukları potansiyel olarak engelleyebilir çünkü işlevsel bir yetişkin olarak yaşamla yüzleşmek için ihtiyaç duyacakları temel becerileri geliştiremeyebilirler.
Bu fenomen genellikle çocuklaştırma olarak adlandırılır - temelde bir kişiye bebek muamelesi yapmak.
Bazı uzmanlar, çocuklaşmayı narsisizm ile yakından ilişkilendirmişlerdir, burada ebeveynler çocuklarının yetişkin ve dolayısıyla eşit olmalarından korkarlar. Bunun olmasını önlemek için zamanı durdurmaya çalışırlar. Ebeveynler, onlara küçük çocuklar gibi davranarak yetişkin çocuklarını sınırlayabilir ve çocuklaştırmanın kendini göstermesinin başka yolları da vardır. Bu makale boyunca, çocuklaşmanın bazı nedenlerini, olası etkilerini ve bu sorun yaşamınızda ortaya çıkarsa bu sorunu çözmek için neler yapabileceğinizi tartışacağız.
Çocuklaşmanın Nedenleri
Çocuklaşmanın nedenleri değişebilir, ancak genel olarak birine bebek gibi davranan bir kişi kendini daha üstün hisseder veya kendini üstün hissetme ihtiyacı duyar. Artık yetişkin olan çocuklar, ebeveynlerinin onları bu şekilde görmeyi reddettiğini görebilir. Bunun yerine, bu ebeveynler, yetişkin çocuklarının faaliyetlerini mikro düzeyde yönetmek dahil olmak üzere birçok şekilde üstünlüklerini ifade etme ihtiyacı hissederler.
Narsistik eğilimlerden muzdarip ebeveynler çocuklarını çocuklaştırmaya meyillidir çünkü muhtemelen çocuklarını kendilerinin bir uzantısı olarak görürler. Bir çocuğun bağımsızlığı, bu ilişki için bir tehdittir. Çocuklaşmayı kullanan ebeveynler, çocukları için uygun olmayan yollarla bir şeyler yaparak ya da çocuklarının yeni bir şey öğrenirken kendilerini yetersiz hissetmelerini sağlayarak bu bağımsızlığın altını oyarlar.
Bu çocuklar yetişkinliğe ulaşıp kendi başlarına yaşadıklarında, işlevlerini yerine getirmek için gerekli temel becerilerden yoksun olabilirler. Dünyada kendi başlarına gezinmeyi öğrenirken felç edici olabilir çünkü ebeveynleri daha gençken onlar için bir şeyler yapmak için devreye girmişlerdir.
Ebeveynlerin Çocuklarını Çocuk Yapmak İçin Kullandıkları Yöntemler
Ebeveynlerin bir çocuğun bağımsızlığını azaltmasının ve onlara hayatlarının kontrolü ellerinde değilmiş gibi davranmasının çeşitli yolları vardır.
Onaylanmama- Bir ebeveynin çocuğa bakışı ve sordukları sorular onaylanmayabilir. Ebeveynler çocuklarını çocuklaştırmaya çalıştıklarında, onların katkısı veya onayı olmadan verilen herhangi bir kararı onaylamama eğilimindedirler. Esasen, çocuklarını her kararı önce ebeveynlerin yapması için eğitmeye çalışıyorlar. Bu, çocuğun kendi kararlarını veremeyeceği inancını yaratır ve güçlendirir. Eğer bunu deneyimlediyseniz, aslında kendinizden, sezgilerinizden ve insanlar ve durumlar hakkındaki içgüdülerinizden şüphe etmeye programlandınız.
Kaynak: unsplash.com
Girişim- Çocuklaştırılmış insanlar için ortak tema, kendi hayatlarını yönetememeleri ve kendi kararlarını verememeleridir. En azından inanmaya yönlendirildikleri şey bu. Narsist ebeveynler, yetişkin çocuklarının özel hayatlarına müdahale etme hakkına sahip olduklarına inanırlar. Bu müdahale, çocuklarının ilişkilerini sabote etmeyi veya onlara kiminle çıkacaklarını söylemeyi bile içerebilir. Bu çocuklar için bu müdahale, ebeveynleri arkadaşlıklara ve romantik ilişkilere karışırken hayatlarının her alanında çatışma yaratır.
Aşırı eleştiri- Kırıcı yorumlar, genellikle ona yardım etme kisvesi altında çocuğun özgüvenini zayıflatmak için kullanılır. Kıyafet seçimleri, kilo alımı, kariyer veya partner seçimi ve hayatın diğer yönlerinin tümü, ebeveynin eleştirel bakış açısına tabidir. Amaç, yetişkin çocuklarının bağımsız yaşamlar sürmesini engellemektir.
Çocuklaştırma, sözlü taciz, duygusal desteğin reddi ve hatta yaşa uygun olmayan hediyeler olarak da ortaya çıkabilir. Yetişkin çocuklar yaşlandıkça, ebeveynlerinin kendilerine bakamadıklarına dair bir mesaj gönderen hediyeler alırken bulabilirler. Bu ebeveynler, odaları ve mobilyaları yeniden düzenlemek için yetişkin çocuklarının evlerine gelip daha iyi bildikleri mesajını gönderebilirler. Tüm bu eylemler çocuklarını zayıflatır ve öz-değer duygularını etkileyebilir.
Yetişkin çocuklar için ebeveynleriyle etkileşimde bulunma konusunda bir korku duygusu yaratabilir. Durum yeterince uzun sürerse, çocuk ana babasıyla iletişimi kesebilir.
Çocuklaşmanın Olumsuz Etkileri ve Belirtileri
Bir ebeveyn yetişkin bir çocuğa acizmiş gibi davrandığında, yetişkin çocukta sağlıksız bir iç diyalog yaratabilir. Ebeveynlerine danışmadan karar vermekte tereddüt edebilir veya kendi yargılarına güvenemeyebilirler. Kendilerine güvenleri ve öz değerleri, kendilerini ebeveynlerinin yorumlarının ve eylemlerinin sert filtresi altında yargılamaya başladıkça yokuş aşağı iner.
Çocuklaştırmanın, ona maruz kalanlar üzerinde insanlık dışı bir etkisi de olabilir. Bireyselliklerini zayıflatır, yeteneklerini, düşüncelerini, duygularını ve eylemlerini marjinalleştirir. Zamanla, iç şüphe seviyeleri felç edici hale gelebilir ve depresyona veya anksiyeteye yol açabilir.
Bu öz saygı sorunlarını ve diğer etkileri ele almak için, bu yetişkin çocukların genellikle lisanslı bir terapistten veya sertifikalı bir danışmandan profesyonel yardım alması gerekir. Bu çalışmanın bir parçası olarak, ebeveynlerinin girdileri ve eylemlerinden ayrı olarak becerilerine, yeteneklerine ve karar alma süreçlerine güven oluşturmanın yollarını bulabilirler.
Çocuklaştırmayı Ele Alma Yolları
Çocuklaşmanın hedefi olan insanlar için, bu davranışı başlatan ebeveyn ile bir ilişki sürdürmek zor olabilir. Sınırları belirlemek, başlamak için iyi bir yoldur. Sınır belirlemenin bir parçası, özel hayatınızın ayrıntılarını kendinize saklamak ve ilişkiyi farklı bir şekilde tanımlamak anlamına gelir.
Çoğunlukla çocuklaştırılan kişinin kendisi için ayağa kalktığı bir an ya da konuşma olacaktır. Bir ebeveyn fikrini vermeye başladığında, çocuğun onu durdurmaya ve sonra konuyu değiştirmeye istekli olması gerekir. Kararlarınız konusunda kesin olun. Seçimlerinizin arkasındaki mantığı açıklama tuzağına düşmeyin. Bunu yapmak, ebeveynlere, kendinize olan güveninizle birlikte kararı baltalamanın bir yolunu verir.
Gerçek şu ki sınırlar çizebilirsiniz, ancak bu sınırlara saygı gösterilmemesi durumunda sonuçları uygulamaya da istekli olmanız gerekir. Sonuçlar, kilitleri değiştirmeyi, birden fazla çağrı varsa telefonu cevaplamamayı veya hatta hiç kişiyi seçmemeyi içerebilir. Temassız yola gitmeyi seçen kişiler, genellikle ilişkiyi korumaya çalışmanın, temiz bir ara vermekten daha sağlıksız olduğunu belirlemişlerdir.
Kaynak: unsplash.com
Büyüklerin Çocuklaştırılması
Yelpazenin diğer ucunda, yaşlılar bakım için çocuklarına bağımlı hale gelebilir. Bu yetişkin çocuklar kendilerini adım atarken ve ebeveynleri için kararlar alırken bulurlar ve ebeveynlerine danışmayabilirler bile. Sonunda, hala net bir zihne sahip olsalar da, ebeveynlerine kendileri için karar veremiyormuş gibi davranırlar.
Ebeveynlerin bu sorunları çocuklarıyla birlikte ele almaya istekli olmaları ve onlara yetişkin olduklarını hatırlatmaları gerekir. Gerekirse, yetişkin çocukların ilişkinin sınırlarını aşmasını önlemek için yasal korumalar uygulanabilir.
Çoğu durumda, eylemlerin sevgi ile yapıldığını kabul etmek, her iki tarafı da ilişkilerinin sınırlarını müzakere etmeye motive edebilir, böylece herkes takdir edildiğini ve saygı duyulduğunu hisseder.
Kaynak: pexels.com
Çocuklaştırma için Çevrimiçi Yardım
BetterHelp, birçok farklı sorunla mücadele eden kişiler için çevrimiçi danışmanlık sunmaktadır. İlişkilerinizden herhangi birinde çocuklaşmayı fark ederseniz, profesyonel yardım almanın zamanı gelmiş olabilir. Nitelikli ve lisanslı terapistlerimiz, çocuklaştırmanın zorlu dinamikleri konusunda size rehberlik edebilir ve daha iyi bir yaşama yolu bulmanıza yardımcı olabilir. BetterHelp danışmanlarının yorumları için aşağıyı okuyun.
Danışman Yorumları
'Pat benim için inanılmaz bir savunucuydu! Giriş yaptı ve beni destekledi ve kendimden şüphe duymama neden olan profesyonel ve kişisel / ailevi çatışmalarla başa çıkmam için bana tavsiye ve araçlar verdi. Farkında bile olmadığım öğrenilmiş davranışları keşfetmeme ve açmama ve hayatımdaki insanlarla sağlıklı sınırlar kurmama ve anlamama yardımcı olmama yardımcı oldu. Şüphesiz onun sayesinde kendimi daha iyi hissettiğimi ve dünyayı gezme şeklimde daha rahat hissettiğimi söyleyebilirim. ''
'Birkaç hafta önce Jeana ile çalışmaya başladım çünkü gerçekten dışarı çıkıp ailemin ve diğerlerinin etkisi olmadan kim olduğumu öğrenmeye çalışıyorum. Bana bu süreçte rehberlik etmede ve hayatı kazmaya çalışırken ortaya çıkacak duyguları yönetmeme çok yardımcı oldu. '
Sonuç
Kim olduğunuzu yeniden tanımlamak ve gücünüzü geri almak istiyorsanız, kararlar verebileceğinizi ve kendinize güvenebileceğinizi bilmeniz gerekir. İlişkilerinizde yeni sınırlar üzerinde pazarlık yapmak ve doğru araçlarla gerçekten ne kadar yetenekli olduğunuzu kendiniz keşfetmek. Bugün ilk adımı atın.
Sıkça Sorulan Sorular (SSS)
Çocuklaştırılmış kişi nedir?
Çocuklaşmış kişi, yaşı ve zihinsel kapasitesi bir çocuğa ait olmasa da, çocuk olarak muamele görmüş kişidir. Bu tedaviye çocuklaştırma denir. Narsist ebeveynlerin, özellikle narsistik annelerin çocuklaştırıcı davranışların ana kaynağı olduğuna inanılıyor. Narsist ebeveynler bir çocuğu çocuklaştırdıklarında, çocuklarına gerçek yaşlarından daha küçük davranabilir veya konu çocuklarının yetenekleri olduğunda aşırı eleştiriyle hareket edebilirler. Narsist ebeveynler, çocuklarına yaşa uygun sorumlulukları yerine getiremiyormuş gibi davranırlar ve bu, çocuğun bunalmış hissetmesine neden olabilir ve anksiyete veya depresyon gibi zihinsel bozukluklara yol açabilir.
Ebeveynler neden çocuklarının hayatını kontrol etmek ister?
Bir çocuk doğduğu andan itibaren, ebeveynler çocuklarının hayatının belirli yönlerini kontrol etmeyi öğrenmelidir. Hangi yiyecekleri yiyip hangilerinden kaçınılacağı gibi kararlar, bir uyku vakti belirleme ve çocuklarının hangi etkinliklerde yer aldığını onaylama ebeveynlerin sorumluluğundadır. Ebeveynlerin bazı kontrollerinin sağlıksız olmadığını söylemek güvenlidir. Bununla birlikte, narsist ebeveynler çocuklarını çocuklaştırdıklarında, anksiyete, depresyon, yeme bozuklukları ve diğer bağımlılık davranışlarının gelişimi gibi uzun vadeli sorunlara yol açabilir ve eleştirel düşünme becerilerini olumsuz yönde etkileyebilir.
Narsist ebeveynlik nedir?
Narsistik ebeveynlik, çocuklarının kim olduğu ile ilgilenmeyen ancak çocuğu kendilerinin bir uzantısı olarak gören ebeveyn (ler) ile karakterize edilir. Narsist ebeveynler, çocuklarının bağımsız olmasını sağlamak yerine çocuklarının istedikleri kişi olmasını isterler. Çocuklarını kendi arzu ve hayallerini gerçekleştirmek için kullanırlar. Örneğin, yerine getirilmeyen bir avukat olma hayalini kuran narsist bir baba, çocuğu bu meslek seçimi ile ilgilenmese bile, çocuğunun hukuk fakültesine gitmesi konusunda ısrar edebilir.
Yetişkinlerde çocuksu davranışa ne sebep olur?
Yetişkinlerin çocuksu eğilimlerle davranmasına neden olabilecek birkaç şey vardır. Yetişkinlerde çocuksu davranışla bağlantılı bazı faktörler şunları içerir:
- Olumsuz Çocukluk Deneyimleri (ACE'ler)istismar veya ciddi ihmal gibi çocukluğun bir noktasında meydana gelen travmatik olaylardır. Hastalık Kontrol Merkezlerine (CDC) göre, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tüm yetişkinlerin yaklaşık yüzde 61'i en az bir olumsuz çocukluk deneyimi yaşamıştır. Yüzde 16'nın dört veya daha fazlasını deneyimlediğine inanılıyor. CDC ayrıca, olumsuz çocukluk deneyimlerinin fiziksel ve zihinsel sağlık sorunları için bir risk faktörü olduğunu ve bazı yetişkinlerin olgunlaşmamış veya çocukça davranmasına neden olabileceğini bildirmektedir.
- Yetişkin DEHB:DEHB olan bazı yetişkinler, dikkat etmekte güçlük çekebilir veya hiperaktif ve dürtüsel olabilir.
- Öfke sorunları:Yetişkinlerin çoğu duygusal olarak değişken durumlara tepkilerini kontrol etmeyi öğrenmelerine rağmen, öfke yönetimi sorunları yaşayan yetişkinler çocukça davranabilir ve yollarını alamadıklarında ya da öfke alevlendiğinde öfke nöbetleri geçirebilirler.
- İnme tarihi:Serebrovasküler kaza (CVA) olarak da bilinen inme, bir kişinin psikolojik değişiklikler yaşamasına neden olabilir. Bazı insanlar dürtüsellik, sosyal engelleme eksikliği veya duygusal patlamalar gibi çocuksu davranışlarla yanıt verebilir.
- Frontal lob hasarı:Beynin frontal lobunda hasara neden olan hastalık süreçleri veya yaralanmalar, bir kurbanın çocuksu davranışlarla hareket etmesine neden olabilir. Örneğin, travmatik bir beyin hasarı, Parkinson hastalığı, serebral palsi veya Alzheimer hastalığı, frontal lob hasarına yol açabilecek durumlara örnektir.
Çocuksu olmak iyi mi?
Bu sorunun cevabı muhtemelen bir fikir meselesi olabilir ve birkaç faktörün dikkate alınması gerekebilir. Örneğin, çocuklar yaşlarına uygun şekilde çocuksu davranmalıdır. Gençlerin, bazılarının olgunlaşmamış veya çocukça dediği şekilde hareket ettikleri günleri ve daha olgun göründükleri diğer günleri olabilir. Bu, büyümenin ve öğrenmenin normal bir parçasıdır.
Bununla birlikte yetişkinler için, kaygısız ve mutlu hissetmenin iyi olmasına rağmen, bu davranışla gerçekten çocukça olmak arasında ince bir çizgi olduğu konusunda fikir birliği var gibi görünüyor. Çocuksu bir yetişkin olmak, çoğu çocuksu yetişkin kendi istek ve ihtiyaçlarının ötesinde düşünme yeteneğinden yoksun göründüğü için narsisistik kişilik bozukluğu özellikleriyle ilişkilendirilebilir. Narsist ebeveynler bir çocuğu çocuklaştırdıklarında, çocuklar daha aşırı çocuksu davranışlar sergileyebilirler.
101 melek sayısı anlamı
Çocuksu davranış bipolar bozukluğun bir işareti midir?
Bipolar bozukluğu olan herkes çocukça davranmasa da, bipolar bozukluğu olan çocuklar ve ergenlerin ruh hali ve davranışlarında hızlı değişikliklere, saldırganlık patlamalarına ve öfke nöbetlerine sahip olma olasılığı daha yüksektir. Bununla birlikte, gerçek bipolar bozukluk olarak teşhis edilmek için, semptomlar kronik (devam eden) değil, bölümler halinde ortaya çıkacaktır.
Çocuklaşmanın bazı etkileri nelerdir?
Çocuklaştıran insanlar genellikle pasif kişilikler geliştirir ve bakıcılarına önemli ölçüde bağımlılık gösterirler. Özellikle geçmiş deneyimler incinme veya utanç duygularına yol açmışsa, daha önce zevk almış olabilecekleri şeyleri takip etme motivasyonlarından yoksun olabilirler. Çocuklaştırılmış bazı kişilerde duygudurum bozuklukları, kişilik bozuklukları ve alkol veya madde bağımlılığı veya yeme bozuklukları gibi bağımlılık bozuklukları gelişir.
Bir yetişkin çocuklaşmadan nasıl kurtulabilir?
Çocuklaşmadan kurtulmanın en önemli adımı, sınırlar koyma ihtiyacını kabul etmektir. Çocuk muamelesi görüyorsanız, büyüme ve yetişkin gibi muamele görme zamanının geldiğine karar vermek size kalmıştır. Ebeveynlerinizle veya size çocuk gibi davranan kişiyle konuşun ve düşüncelerinizi ve hislerinizi açıklayın. Sınırlarınızı netleştirin ve bir yetişkin gibi davranılmasını beklediğinizi açıklayın.
Bir destek grubuna katılmak veya danışmanlık almak, duygularınızı tanımlamanın yollarını öğrenmenize ve istek ve ihtiyaçlarınızı iletmenin etkili yollarını öğrenmenize de yardımcı olabilir.
Arkadaşlarınla Paylaş:
